De Verenigde Staten staan voor een grote uitdaging. Het is te verwachten dat China binnenkort beperkingen zal opleggen aan de export van zeldzame aardmetalen. Deze mineralen zijn cruciaal voor moderne technologieën, zoals elektronica en duurzame energie (denk aan zonnepanelen en windturbines). Om de afhankelijkheid van China, dat ongeveer 70% van de wereldmarkt controleert, te verminderen, overwegen de VS om onderzeese mijnbouw in de Stille Oceaan op te starten.
Strategische en Geografische Achtergrond
De dominantie van China op de markt voor zeldzame aardmetalen veroorzaakt spanningen tussen grote economieën. De VS willen deze afhankelijkheid verminderen door onderzeese mijnbouw te onderzoeken in de Clarion-Clipperton Zone (CCZ). Deze zone in de Stille Oceaan is rijk aan polymetallische knollen (kleine stenen vol mineralen) met nikkel, kobalt, koper, mangaan en sporen van zeldzame aardmetalen. Deze knollen liggen verspreid over de oceaanbodem en worden vaak vergeleken met aardappelen vanwege hun vorm.
Het potentieel van deze onderzeese reserves is enorm; ze zouden in waarde veel van de landreserves kunnen overtreffen, wat hen aantrekkelijk maakt voor landen die hun technologische onafhankelijkheid willen vergroten.
Economische en Technologische Aspecten
De mineralen uit de CCZ zijn essentieel voor diverse industrieën. Ze worden gebruikt voor batterijen in elektrische voertuigen, onderdelen in windturbines, consumentenelektronica en zelfs militaire uitrusting. Bedrijven zoals The Metals Company hebben al aangegeven geïnteresseerd te zijn in het exploiteren van deze onderzeese rijkdommen.
Echter, er zijn ook juridische obstakels. De exploitatie in internationale wateren valt onder de jurisdictie van de Internationale Zeebodemautoriteit (ISA), die opereert volgens het VN-Zeerechtverdrag (UNCLOS) van 1982. Aangezien de VS dit verdrag niet hebben geratificeerd, is het voor hen moeilijker om eigen vergunningen voor deze activiteiten uit te geven.
Milieu en Geopolitieke Vraagstukken
Natuurlijk zijn er ook milieukwesties. Wetenschappers en milieuorganisaties waarschuwen dat diepzeemijnbouw onomkeerbare schade kan aanrichten aan unieke en kwetsbare diepzee-ecosystemen. Er wordt dan ook opgeroepen tot een tijdelijk moratorium op deze activiteiten, totdat er een sterk regelgevend kader is om de natuur te beschermen.
In de Stille Oceaan lijkt sprake van een nieuw strijdtoneel op economisch, technologisch en militair vlak. Terwijl China aanzienlijk investeert in diepzeeonderzoek – met de bouw van een onderwaterlaboratorium op 2.000 meter diepte in de Zuid-Chinese Zee – proberen beide landen hun invloed en toegang tot belangrijke middelen uit te breiden.
De kwestie rond zeldzame aardmetalen laat zien dat landen zorgvuldig moeten nadenken over de omgang met belangrijke grondstoffen en hoe zij hun technologische toekomst veiligstellen. Terwijl China zijn grip op de minerale markten versterkt, staan andere grootmachten, zoals de VS, voor de uitdaging om hun eigen toekomst veilig te stellen zonder onnodige milieuschade te veroorzaken of diplomatieke relaties verder te verslechteren.
Deze ontwikkelingen tonen niet alleen aan dat we nieuwe oplossingen moeten zoeken, maar benadrukken ook de noodzaak van internationale samenwerking om wereldwijde uitdagingen op een economisch aantrekkelijke en ecologisch verantwoorde manier op te lossen.
