Bij de Stichting Prada (Milaan) onthult de Belgische kunstenaar een belangrijk ensemble, waar hij het beeld van Christus op de rand van de verdwijning plaatst.
Geboren in Ronse in 1954, is Thierry de Cordier een Oostendenaar. In 1988, gekleed in een enorme papieren mache kap en gewapend met een megafoon, hield hij bij zonsopgang op het verlaten Piazza del Duomo in Milaan een toespraak en droeg hij een spandoek met de tekst: “Ik, Thierry De Cordier, geboren in Vlaanderen op 17 juni 1954, autodidactisch filosoof, heb besloten de wereld te veranderen!”
Bij de Stichting Prada, in de betonnen crypte met kerkramen van de Cisterna, zet hij deze daad met brutale volharding voort. Zijn tien schilderijen uit de NADA-serie, waaraan hij sinds 1999 werkt, tonen en verbergen onmiddellijk een figuur die de wereld ook heeft veranderd: Christus.
© Agostino Osio/Courtesy: Fondazione Prada
De Oostendenaar is geworteld in de traditie van de Spaanse en Vlaamse meesters uit de 17e eeuw: Rubens, van Dyck, Zurbarán, Ribera, Murillo, Velázquez. Deze schilders beeldden heilige onderwerpen af, vooral Christus en de heiligen, tegen een donkere achtergrond, alsof de nacht van het niets hen dreigde op te slokken en hun bestaan te ontkennen. Cordier woonde in Spanje en dompelde zich onder in deze schilderkunst.
Als autodidactisch filosoof las hij de mystieke werken van Johannes van het Kruis en zijn ascetische leer van “Nada y Todo” (Niets en Alles), die de heilige aldus formuleerde: Om alles te genieten / verlangen naar niets / om alles te bezitten / verlangen niets bezitten.
Magistrale leegte
In de Cisterna plaatst Thierry de Cordier zijn doeken op panelen en in nissen, beschenen door het veranderende licht van de hemel. Voor onze verbaasde ogen veranderen zijn doeken in lijkwaden gespannen over een leegte zo zwart als de interstellaire nacht, als bodemloze vangnetten voor onze blik. Op deze ondoorgrondelijke en gapende ruimte van het canvas verdrinkt Cordier de figuur van de Christus aan het kruis onder dikke lagen van kleuren, olie, aquarel en bitumen.
© Agostino Osio/Courtesy: Fondazione Prada
En hij vervangt het acroniem INRI (Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum, Jezus van Nazareth, Koning der Joden) dat Pontius Pilatus op het kruis van Christus zou hebben laten graveren om de “misdaad” aan te duiden waarvoor hij werd geëxecuteerd, door een andere inscriptie, juist ontleend aan Johannes van het Kruis: NADA (de Leegte).
In deze visioenen van de Kruisiging, waar het kruis slechts aan een zijden draad hangt, stelt Thierry de Cordier dat er alleen een “ijzige stilte” of “de grandeur van de leegte” overblijft, een manier om de eindigheid van het leven te demonstreren, verloren in het oneindige. Een magistrale picturale leegte.
Te zien tot 29.09
