Op 33-jarige leeftijd runt Mathieu Nayis tien kapperszaken in België, in een model dat hij verder verfijnt en al voorbereidt op een hoger niveau. Hij streeft naar een structurering van zijn netwerk met de ontwikkeling van franchises in België en internationaal. Op termijn zal hij zelf eigenaar zijn van een vijfde salon, de andere zullen franchises zijn. Zijn doel is duidelijk: zestien salons tegen eind 2025 en een geïntegreerd ecosysteem van producten tot digitale tools. In een versplinterde sector zet hij een ambitieuze en gestructureerde koers uit. Hij praat weinig over haar, veel over strategie.
Zijn bekendheid kwam er zonder grote aankondigingen, maar met methode. Vanaf 2015 trekt zijn actieve aanwezigheid op sociale media de aandacht. Eerst bij de spelers van Anderlecht, daarna bij Anthony Vanden Borre, zijn eerste klant uit de Rode Duivels. Youri Tielemans volgt, en zijn naam circuleert. Van mond tot mond, van kleedkamer tot kleedkamer, tot aan Chelsea, Valencia of Benfica. Ook enkele rappers. “Dat ging vanzelf.” Geen extravagante kapsels, maar eenvoudige en verzorgde eisen. “Ik knip ze zoals iedereen. Als mensen die voor zichzelf zorgen.” Wat hij nastreeft, is het hefboomeffect. “Als belangrijke mensen me vertrouwen, zullen andere klanten dat ook doen.” De bekendheid wordt een instrument: eerst het product, daarna marketing.
Zijn obsessie: de ervaring. “Iedereen moet geknipt worden als een ster, om zich sterk te voelen.” De aandacht voor detail, het imago, de luxe codes aangepast aan de straat. Maar vooral een menselijke machine. “Ik zoek geen uitzonderlijke talenten, ik bouw ze. Wat telt, is dat de persoon echt houdt van wat hij doet. ’s Ochtends ben ik goedgehumeurd als ik naar mijn werk ga. Als jij dat niet bent, ben je niet de juiste persoon.”
Bij Mathieu Nayis zijn human resources een sport van anticipatie. Hij positioneert, verplaatst en past rollen aan zoals in een levend organigram. “Ik heb een obsessie voor de juiste plek. Je kunt geen manager zijn als je niet van mensen houdt. En als je CEO wilt zijn, moet je van cijfers houden.” Hij spreekt over reflexen, profielen, afstemming. “Ik kijk alleen naar de kwaliteiten van mensen. Iedereen heeft gebreken. Maar de goede eigenschappen moeten op de juiste plek zijn.”
In 2018 verandert een breuk het spel. Been gebroken, acht weken stilstand, en een derde van de omzet verdwijnt. “Op die dag begreep ik dat als ik er niet meer ben, het salon niets waard is.” Hij stopt met denken als ambachtsman en begint te bouwen als ondernemer. Wat volgt is gestructureerd: solide processen, een repliceerbare methode, teams die zonder hem draaien. Bij Brenal is de sfeer dynamisch, snel, intens. Bij Louise verfijnder, hoogwaardig. Elke salon heeft zijn identiteit, elk team zijn missie.
Hij knipt bijna niet meer, alleen soms “gewoon voor de lol, om in vorm te blijven.” Waar hij echt van houdt, zegt hij, is anticiperen. “Mijn ware genie ligt in denken over tien jaar. Structureren. Visualiseren wat komen gaat.” Dit dreef hem om in 2020 al diensten toe te voegen zoals manicures, gezichtsbehandelingen of pedicures, lang voordat dit gemeengoed werd. “In Dubai of L.A. was dit al lang de norm.”
Zijn intrede in het vak, ook dat, was meer een intuitieve alignering dan een carrièreplan. “Ik wilde politieagent worden. Maar de inschrijvingen waren gesloten. Mijn vader zei: ‘Vind iets.’ We gingen naar INFAC. Ik zei kapsalon een beetje willekeurig. En ik ben er nooit weggegaan.”
In de spiegel ziet hij niet alleen een kapsel, maar een systeem dat vorm krijgt.
